Bayan arıcı

İlçeye bağlı Büyük Karakarlı köyünde arısı olan Hasan Tuna'yla tanışıyordum.
Yolda gördükçe arıcılık konusunda konuşurduk.
Bu gün bir iş köye gidince ona uğradım, biraz lafladık.
Evi, önünde kahvesi, arka bahçede arılar var.
Yani etrafında evler var.
Benim asıl amacım arıcılık dünyasında az bulunan kızınızın resmini çekmek dedim.
Kızınla da babasıyla ilçeye gelince veya toplantılarda görüşüyordum.
Yazımın asıl kahramanı BAHAR TUNA:
Konu bayan arıcı olunca il arıcılık destek listesine bakarken kimde en çok arı diye baktım 500 kovanı olan başka bir bayanmış. Sanal alemde olmayan bir çok bayan arıcıdan birisi olan Bahar Tuna Karşılık beklemeden çalışan öz verili bir türk insanı.
Babası kalbden rahatsız olunca tek yardımcı Bahar olmuş.
Babası bir koşunca o on katı koşuyor.
Bütün kovanların bakımı. mevsimlik işleri, hasatı hep kendisi yapıyor.
Köyün içinde olunca çevreyi rahatsız eder düşüncesiyle arıları satmak istiyorum dedi.
Çok arazimiz yok arıları köyün dışına çıkaramıyoruz. uzak bir yere koysak ben gidemem dedi.

Kovanları dengeli olarak bahçeye yaymış, saymadım ama 100 civarı kovanı vardı.
Bu yıl düşündüğüm kadar bal alamadım, çevremize çok sayıda gezginci arıcı geliyor dedi:
Bahar'la ilk tanışmamış 2005 yılında oldu.
Baharla ilk tanışmamız Her yıl yapılan festivalin bir gün olan bal yarışmasında oldu. oraya getirdiği bal birinci olmuştu.
Ertesi yıl ikinci olmuş bende üçüncü olmuştum.
Arkadaki kapılı yer hasat odası yakın olunca kolay olsa gerek.
Kovanların bazılarının üstünde ballıkları var, sordum:
ballıkla kuluçkalık arasına çuval koydum, arılar çerçevelerin daha iyi korumasını yapıyorlar dedi;
Hasan Tuna ayıp olur, dur şapkamı çıkarayım dedi;
Eskiler bulunduğu ortama ve karşısındaki şahıslara saygı belirtisi olarak şapkalarını çıkarır, ayak ayak üstüne atmazlar.
Bu gün hava iyiydi, arılar kovan girip çıkıyorlardı, Delikleri daraltılmış uçma deliğine baktım arılar iyi çiçek tozu taşıyorlardı.